Juventus walczy dzisiaj z Szachtarem o awans do fazy pucharowej Ligi Mistrzów, a jak przypominają włoscy dziennikarze, to nie pierwszy raz w europejskich pucharach, gdy o ostatecznym losie turyńczyków zadecyduje ostatnie spotkanie grupowe. Nie trzeba opisywać emocji, jakie towarzyszą w tego typu sytuacjach - gdy awans nie jest uzależniony wyłącznie od wyniku drużyny z ostatniej kolejki, ale również rezultatów w innych spotkaniach - tak również jest w grupie E, gdzie do awansu Bianconerim wystarczy punkt, ale w przypadku porażki i jednoczesnego zwycięstwa Chelsea, to obrońcy tytułu prejdą dalej. Ekipa Bianconerich już dwukrotnie znajdywała się w takich opresjach. W sezonie 1997/98 Juventus Marcello Lippiego był wskazywany jako jeden z faworytów do końcowego sukcesu. W poprzednich rozgrywkach Włochom udało się zajść aż do finału, a przed kolejnymi doszło do kilku ważnych roszad - pozyskano Filippo Inzaghiego i Edgara Davidsa w miejsce Christiana Vieriego, Alena Boksicia i Vladimira Jugovicia. Bianconeri w grupie znaleźli się ponownie z Manchesterem United, a także z Feyenoordem i ekipą z Koszyc, jednak porażka w piątej kolejce z Holendrami dalszy awans postawiła pod sporym znakiem zapytania. System rozgrywek wyglądał wtedy nieco inaczej - pucharową ósemkę kompletowali zwycięzcy sześciu grup oraz dwie najlepsze drużyny z drugich miejsc. Na mecz przed końcem fazy grupowej Juve i PSG miały dziewięć punktów, Bayer Leverkusen 12, a Rosenborg 10. Koniecznością było więc zwycięstwo na Stadio Delle Alpi przeciwko Czerwonym Diabłom Alexa Fergusona. Było to zadanie wyjątkowo trudne, ale w 84 minucie padła decydująca bramka - po wrzutce Zinedine Zidane'a do siatki trafił Inzaghi, choć chwilę wcześniej doskonałej sytuacji nie wykorzystał Andy Cole. Zwycięstwo nie gwarantowało jednak pewnego awansu, Bayer wygrał i był pewny gry dalej, natomiast PSG przegrało i odpadło z rywalizacji. Oczy były skupione na Rosenborgu, który był o krok od awansu, gdy wygrywał 2-1 z Olimpiakosem. Kapitan Antonio Conte i reszta juventinich zaczęła jednak świętowanie, gdy okazało się, że w 88 minucie wyrównał Predrag Djordjevic. Juve było ocalone, a dzięki zdecydowanie lepszej grze awansowało po raz trzeci z rzędu do finału Ligi Mistrzów. Sezon później ponownie pojawiła się nerwowa atmosfera - Juventus ligę rozpoczął świetnie, od pięciu zwycięstw w siedmiu meczach, ale w rozgrywkach europejskich nie był aż tak przekonujący. Rywalami w grupie były Galatasaray, Rosenborg i Athletic Bilbao, a podopieczni Marcello Lippiego zremisowali pierwsze pięć spotkań, a że ostatni mecz Galatasaray wygrało, zwycięstwo Juve było koniecznością. Do ostatniej konfrontacji z mistrzem Norwegii Bianconeri podchodzili z trzeciego miejsca w grupie i pod nieobecność Alessandro Del Piero (dramatyczna kontuzja z Udinese, która wyeliminowała go na rok) do siatki trafili Inzaghi i Nicola Amoruso. Wygrana nie gwarantowała jednak pewnego awansu, potrzebna była pomoc z Bilbao. Gdyby Turcy chociaż zremisowali, graliby dalej - Hiszpanie zrobili jednak swoje i wygrali skromnie 1-0, dzięki czemu Antonio Conte i spółka mogła po raz drugi, 12 miesięcy później, odetchnąć z ulgą. Galatasaray choć walczyło do końca, ostatecznie przegrało, ustępując Juve gorszą różnicą bramek. Dzisiejszy scenariusz zapowiada się równie emocjonująco, choć w tej chwili wszystko leży w rękach i nogach piłkarzy Juventusu. Po wejściu na murawę Donbass Arena wszystko stanie się jasne - każdy wynik oprócz porażki zagwarantuje awans. Przegrana może również okazać się sukcesem, o ile Chelsea nie uda się wygrać z Nordsjaelland. Remis wystarczy zarówno Juve jak i Szachtarowi, ale trener Ukraińców, Mircea Lucescu ostrzegł wszystkich, że jego zespół zagra o zwycięstwo. Angelo Alessio również zapowiedział, że jego podopieczni myślą wyłącznie o zwycięstwie. Zapowiada się piękne widowisko, ale o ile sam wynik ciężko przewidzieć, o tyle Juventus ma historię po swojej stronie.