Michel Platini

platini-art.png Najlepszy piłkarz w historii francuskiego futbolu przyszedł na świat 21 VI 1955 w malutkiej miejscowości Joeuf. Jego rodzice byli włoskimi imigrantami, którzy w poszukiwaniu lepszego życia przybyli do francuskiej Lotaryngii. Ojciec Michel’a był nauczycielem wychowania fizycznego w miejscowej szkole. Szybko zauważył u syna oznaki talentu. Najpierw próbował samodzielnie rozwijać jego umiejętności a potem zapisał go do lokalnego klubu – AS Joeuf. Tak zaczęła się dla Platiniego jego wielka przygoda z futbolem. Gdy ukończył 17 rok życia wszyscy zdawali sobie sprawę, że nadszedł czas na kolejny etap w karierze zdolnego młodziana. Wbrew oczekiwaniom nie przeniósł się jednak do pobliskiego FC Metz lecz zasilił klub, w którym pracował wówczas jego ojciec – AS Nancy. Wraz z nowym klubem walczyć musiał o awans do 1 Ligue. Platini rozegrał 32 mecze zdobywając imponująca – jak na pomocnika – liczbę 17 bramek. Mimo jego młodego wieku, trener właśnie Michel’a obarczył odpowiedzialnością za rozgrywanie piłki. Dzięki doskonałemu przeglądowi pola, wizji gry i świetnej technice bez trudu wywiązał się z tych obowiązków i walnie przyczynił się do awansu Nancy do „elity”. Kilka miesięcy później zadebiutował w kadrze Francji, świetny występ uwieńczając zdobyciem bramki ( 27 III 1967 w meczu z Czechosłowacją – 2:2 ). Niedługo potem pojechał na IO w Montrealu. W sezonie 1976/77 dokonał rzeczy niebywałej: grając wplatini2-art.png środku pola zdobył 25 bramek w 38 meczach ! Głownie dzięki temu jego klub uplasował się na 4 miejscu w ligowej tabeli. Nie gorzej radził sobie w reprezentacji, z którą awansował na M? ‘ 78 w Argentynie. Dla Francji był to pierwszy mundial od 12 lat więc i presja społeczna była duża. Jak się okazało zbyt duża. Niedoświadczony francuski zespół zupełnie się „spalił” i nie zdołał nawet wyjść poza fazę grupową. Po mistrzostwach znów grał w AS Nancy. W ciągu dwóch kolejnych sezonów zaliczył 54 występy strzelając 30 bramek. Niestety czasem dręczyły go kontuzje, czemu należy przypisać fakt, że zmienił klub dopiero w 1979 r. Jego nowym pracodawcą było AS Saint Etienne. Sezon 1979/80 zakończyło na 3 miejscu platini3-art.pngw tabeli co nie zadowalało ani kibiców ani działaczy, którzy sprowadzali Platiniego z myślą o mistrzostwie. Cel osiągnęli już rok później, w czym swój spory udział miał Michel – strzelec 20 bramek. Rok 1982 to rok mundialu na boiskach w Hiszpani. Okazałe się one szczęśliwsze dla „Trójkolorowych” niż boiska Argentyńskie – doszli aż do półfinału, gdzie ulegli RFN po serii rzutów karnych. Również w meczu o 3 miejsce Francja musiała uznać wyższość rywali – lepsza okazała się reprezentacja Polski ( z Z.Bońkiem w składzie ), wygrywając 3:2. Z mistrzostw Platini wracał już jako gracz Juventusu – podobnie zresztą jak inna gwiazda mundialu: Zbigniew Boniek. Nie wiedzieli jeszcze, że stworzą jeden z najlepszychplatini4-art.png boiskowych duetów następnych lat w Europie. Nawiasem mówiąc przyjaźnili się ( podobnie jak ich żony i dzieci ) również w życiu poza sportowym. Głównym celem Juve w sezonie 1982/83 był Puchar Europy i na nim skoncentrowano wszystkie starania. Juventus pokonywał kolejne przeszkody niczym biegacz płotki na bieżni, pewnie zmierzając po jedyne trofeum jakiego brakowało wówczas w klubowej gablocie. W finale przyszło się zmierzyć bianconerim z niemieckim HSV. Ten „płotek” okazał się nie do przejścia dla Platiniego i jego kolegów. „Stara Dama” przegrała 0:1 po bramce F. Magatha. Niejakim pocieszeniem dla Francuza był triumf Juve w Coppa Italia, korona króla strzelców Serie A oraz – nieoczekiwanie – „Złota Piłka”. Sezon 1983/84 to dla klubu ze stolicy Piemontu przede wszystkim walka o scudetto, platini5-art.pngbędące przepustką do gry w Pucharze Europy. Nieoczekiwanym ale zasłużonym sukcesem zakończył się start w Pucharze Zdobywców Pucharów. Następne miesiące przyniosły kolejne sukcesy: scudetto i Superpuchar Europy. Dodatkowo Platini po raz drugi został królem strzelców ligi włoskiej. W lecie 1984 odbywały się mistrzostwa Europy, a gracz Juventusu zafundował kibicom „teatr jednego aktora”. Rozgrywajacy bianconerich zdobył 9 bramek w 5 meczach i poprowadził reprezentację Francji do złotego medalu. Nikt się wiec nie zdziwił gdy pismo „France Football” poplatini6-art.png raz drugi z rzędu przyznało mu „Złotą Piłkę”. Wielkie marzenie o Pucharze Europy spełniło się rok później: Juventus pokonał Liverpool w tragicznym meczu na Heysel ( czyt. O Heysel ), lecz trudno tu mówić o radości z triumfu. Po zakończeniu sezonu z Juventusem pożegnał się Boniek. Jednak nawet bez niego druzyna sięgnęła po kolejne scudetto. Platini poprowadził Francję do 3 miejsca na meksykańskim mundialu a rok później zakończył karierę. Jako piłkarz osiągnął niemal wszystko: mistrzostwo Francji z Saint Etienne; 2 scudetti, Coppa Italia, Puchar Europy, Puchar Zdobywców Pucharów, Superpuchar Europy z Juventusem a z reprezentacją Mistrzostwo Europy. Przeszedł też do historii jako zdobywca trzech „Złotych Piłek” ( 1983, ’84; ’85 ). W następnych latach próbował swoich sił w roli selekcjonera reprezentacji Francji. Był członkiem komitetu organizacyjnego mundialu we Francji. 26 stycznia 2007 roku został prezydentem UEFA.

Komentarze (0)

Póki co nie ma tu żadnych komentarzy

Najnowsze komentarze

Tabela ligowa

# Zespół Z P R PKT
1 Juventus 30 3 5 95
2 Napoli 28 3 7 91
3 Roma 23 7 8 77
4 Lazio 21 8 9 72
5 Inter 20 6 12 72
6 Milan 18 10 10 64
7 Atalanta 16 10 12 60

Wasze Sondy

Mega ultra super hiper spierdolony
20%
Chujowy
20%
Zjebany
20%
Popierdolony
20%
Cipowaty
20%
Dobry trener :D haha, na prawde to jest chujowaty
0%
Panel Menu